یادم می آید کوچک که بودم، تفریحم فقط رفتن به حرم حضرت معصومه (س) بود. و چقدر از این زیارت لذت می بردم و فکر می کردم بهتر از این تفریحی وجود ندارد. جای یک گردش در پارک و تاب بازی کردن همیشه خالی بود. وقتی علت را از بزرگ تر ها جویا می شدیم، می گفتند:«به کدام پارک برویم؟» راست هم می گفتند، چون در محله مان فضای سبز نبود و پارک ها و فضاهای سبز در کل شهر، آن قدر کم و کم کیفیت بود که جوابگوی مردم شهر قم نبود.
امروز به لطف خداوند و زحمات مسئولین، فضاهای سبز و پارک های متعددی در شهر ساخته شده است. اما حالا هم که برای تفریح و لذت بردن از هوای پاک به پارک می رویم تا اندکی از فشار کار روزانه بکاهیم و خستگی های زندگی شهری را به فراموشی بسپاریم، آن قدر دود قلیان و سیگار و [...] وجود دارد که ترجیح می دهیم در خانه بمانیم و به پارک نرویم. در فاصله های نزدیک و چند متر به چند متر، چند جوان دور هم جمع شده اند و یکی مشغول چرخاندن زغال است و بقیه دور یک قلیان جمع شده اند و بعد دود است و دود و دود. انواع بوها را باید تحمل کنی! از بوی سیگارهای مختلف گرفته تا انواع تنباکو با طعم میوه ای و [...].
در دولت معروف به اصلاحات کشیدن قلیان در پارک ها و چایخانه های سنتی آزاد شد تا مثلاً توریست جذب شود. این مسئله به ضرر جوانان و خانواده ها می باشد و سلامتی آحاد جامعه را به خطر انداخته است. آیا نباید این امر به گوش مسئولین برسد و در فکر راه حلی برای این معضل باشند؟ به امید آن روز!
پ.ن: از برادری که در تنظیم قالب و تاسیس وبلاگ و ... به اینجانب کمک کرده اند و حاضر نیستند اسمشان را بگویم، صمیمانه تشکر میکنم و از خدای بزرگ برایشان سلامتی و طول عمر بابرکت خواهانم.
